Anastazja Feszczenko ma tylko 9 lat. Kiedyś była ciekawską, szczęśliwą dziewczynką, która uwielbiała rysować, tańczyć i bawić się w lekarza. Jej zabawkowy stetoskop i „szpital” dla lalek zawsze wywoływały śmiech i radość. Lubiła wyobrażać sobie, że jest ratowniczką, która pomaga wszystkim dookoła. Jednak życie nagle wszystko zmieniło. Teraz biały fartuch, który kiedyś wydawał się częścią zabawy, stał się dla Nastii symbolem strachu, bólu i niepewności. Jej zabawki stały się rzeczywistością, ale już nie wesołą, a ciężką codziennością.
Choroba przyszła niespodziewanie. Nastia nie urodziła się chora — zwykły wirus przekształcił się w niewidzialnego wroga, który niszczy jej ciało. Mielitis lędźwiowy, niczym zły drapieżnik, zaatakował nagle, początkowo odbierając jej sprawność rąk. Potem choroba sparaliżowała klatkę piersiową i szyję, zabierając najcenniejsze — możliwość samodzielnego oddychania.
Wyobraźcie sobie, jak to jest — poczuć, że to, co zawsze było naturalne, nagle stało się niedostępnym luksusem. Teraz każdy oddech Nastii zapewnia aparat do sztucznego oddychania. Jej małe ciało jest przywiązane do łóżka, a życie ogranicza się do dźwięków monitorów szpitalnych i szumów sprzętu medycznego.
Teraz jej dni wypełnione są niekończącymi się badaniami, operacjami i bolesnymi rehabilitacjami. Jednak nawet w obliczu tych trudności, ona się nie poddaje. Jej oczy, pełne łez, błyszczą nadzieją. Nastia chce żyć. Marzy o tym, by znów oddychać samodzielnie, wrócić do świata, w którym jest dziecięcy śmiech, uściski i szczęście spędzać czas z bliskimi.
Robimy wszystko, co w naszej mocy, ale bez Waszej pomocy nie damy rady. Leczenie i rehabilitacja, które mogą dać Nastii szansę, to ogromne koszty. A bez nich jej walka zostanie przerwana.
Nastia walczy tam, gdzie dorośli dawno się poddali. Potrzebuje Waszego wsparcia. Każda złotówka, każdy wkład to krok w stronę jej marzenia. To jej szansa.
Zobacz dokumenty
